به جهان ...
به جـهان خـــرم از آنــم که جـهان خــرم ازوسـت
عـاشــقـم بر هــمه عـالم کـه هـمه عالم ازوست
به غـنـیـمت شـمر ای دوسـت دم عیـسـی صـبح
تا دل مـرده مـگـر زنـده کنــی کـایـن دم ازوســـت
نــه فــلـک راســت مـــسـلم نه مــلک را حـاصـل
آنــچـه در ســر سـویــــــدای بـنـی‌آدم ازوســـت
بـه حــلاوت بــخـورم زهر کـه شــاهـد ـساقیست
بــه ارادت بــکـشم درد کـه درمـان هـم ازوســت
زخـــم خونـیـنــم اگــر بــه نــشـــود بـه باشــــــد
خـنــک آن زخــم کـه هر لحـظه مرا مرهم ازوست
غــم و شـــادی بـــر عـــارف چـــه تـــفـــاوت دارد
ســـاقیا بـــاده بــده شـــادی آن کاین غم ازوست
پادشــاهـــی و گدایـــــــی بر ما یکــســانــســـت
کـه بریــــن در هــــمه را پشت عبادت خم ازوست
ســـعــدیا گــر بکنــــد ســـیل فــــنـــا خانهٔ عــمـر
دل قـــــــوی دار که بنــــیـاد بقــــا محــکم ازوست
